Ouders in de dierentuin

Vandaag moesten we gewoon werken en begonnen we op onze nieuwe afdelingen. Iedereen van mijn team was al weg dus ben ik maar naar de chimpansees gelopen. Hier waren Antonis en die man waar ik de naam niet van kan schrijven de apen aan het voeren. Dit is heel erg bijzonder want ze steken hun hand door het hek heen en krijgen het dan in de handen van de verzorgers. Ook kunnen ze ze eerst wat laten doen zoals een sinaasappelschil door het hek aangeven zodat ze het zelf opruimen. Als beloning krijgen ze dan wat eten. Ook heeft een vrouwtje een jong. Jamiel ofzoiets. Deze is echt zooo schattig maar durft nog niet te ver weg van de moeder. Dus als Barbara, de moeder dus, dicht bij het hek zit kunnen ze het jong ook aaien en op de vingers laten sabbelen. Op een gegeven moment deed Barbara haar hand door het hek naar mij toe, ik vroeg wat ik moest doen en hij zei, ja ze wil kennis maken dus geef haar je hand maar. Nou dat is echt geweldig hoor! Zit je daar ineens hand in hand met een chimpansee. Hij zei ook dat als ze te hard kneep op trok ik mijn hand weg moest trekken. Gelukkig deed ze dat niet maar je voelt wel meteen dat ze heel erg sterk zijn want ze had een stevige handdruk! Later deed een andere chimp dat maar daar moest ik wel wat meer uitkijken want die probeert nog wel eens handen naar binnen te trekken. Dit ging gelukkig ook goed en het was heel bijzonder! Daarna gingen we weer terug naar Jenny, oma, Barbara, moeder en Jamiel het jong en daar probeerde moeder mij weg te jagen met een stukje stro die ze door het hek heen porde. Dit was zeer lachwekkend want ik ben nog net niet bang voor een strostokje. Daarna heb ik het voer verstopt in hun buitenverblijf zodat we ze daarna naar buiten konden laten gaan. Maar dit gaat niet echt rustig hoor! Zodra er een luik open gaat van een binnenverblijf schreeuwen ze allemaal en de twee mannetjes slaan en schoppen overal tegenaan en dat gaat hard! Het is echt een groot kabaal en ik was ook best wel geschrokken maar dit schijnt normaal te zijn dus dit zal ik nog wel een paar keer vaker zien. Toen we hier klaar waren moest ik naar de andere apen aan de andere kant van het park. Hier was Dimitries al bijna klaar dus er viel niet veel meer te doen. Ik moest het hok van de capuzijnerapen schoonmaken en ze daarna voeren. In Nederland zouden ze hier niet bij in gaan maar hier is de instelling; kan het je niet doden dan kun je er bij in. En dat bevalt me wel! Ze deden inderdaad niets maar kwamen af en toe wel even kijken wat je aan het doen bent. Ook is er één vrouwtje die eerst als huisdier gehouden is en later in de dierentuin is gedumpt. Ze heeft nu een jong en ze is er aan gewend om geaaid te worden dus dit is wel leuk. Ze is ook echt helemaal gek op meelwormen dus als ze die krijgt wordt ze helemaal gek en vreet ze alles alleen op. Toen was het alweer pauze en na die tijd hebben we het voer voor morgen gemaakt. Om 12 uur zou er een vogelshow plaats vinden maar om de een of andere reden kwam Elmos niet op het werk terwijl hij ons dat beloofd had dus wij zagen alles al in het water vallen want wij mochten met Jay vliegen zodat onze ouders dat konden zien. Gelukkig kwamen Nikitas en Elina nog wel en deden ze een kleine show met alle vogels. Op het laatst mochten wij Jay nog vliegen en gingen ze mooi met zun tweeën achter zitten en daar zaten we dan met de vogel. Hij luisterde wel een beetje dus ging het wel redelijk :) Daarna hadden we pauze en konden we dat mooi met onze ouders vieren. Hier zaten we gezellig met zun allen aan de tosti, MMMM! Daarna moesten we weer aant werk en moest ik weer naar de apen. Hier heb ik in een verblijf de plantjes water gegeven, alleen zit hier een neusbeer bij in die ook eerst als huisdier gehouden werd. Ze kwam binnen als een jong en ze hebben haar veel vertroeteld, nu kan ze niet meer bij de andere neusberen in omdat ze denkt dat ze een mens is. Ze vraagt veel aandacht en als je bezig bent met een tuinslang haalt ze dat ding eraf zodat je geen water meer hebt zodat je weer terug moet lopen. Dit was wel grappig maar dat moet ze niet te vaak doen. Ook vond ik het best wel grote apen waar ik bij in moest. Zijn ze gevaarlijk? Nee hoor, alleen moet je er niet onder gaan staan. Ow springen ze dan op je? Nee ze zeiken je er dan onder. Juist, lekker! Die hebben we maar even goed ontweken :P Daarna hebben we nog de waterbak van de capuzijnerapen schoongemaakt en toen wisten we niets meer te doen en zijn we maar in de keuken gaan wachten. Hier hadden we na een telefoontje te laten plegen een verassing voor onze ouders kunnen regelen. We moesten alleen nog wel even 15 minuutjes wachten dus we moesten ze nog even bezighouden bij de neushoorns waar ze op dat moment waren. We hadden ze al gebeld waar ze waren en hadden gezegd dat we een kleine verassing voor ze hadden. Ze probeerden al uit ons te krijgen wat de verassing was en ze hoopten op de kleine poematjes, nee sorry dit kan echt niet want niemand hier heeft een sleutel dus dat kan echt niet. Nou je had Nick zijn kop moeten zien vertrekken! Mama bleef er nog wat langer over doorgaan en hoopte nog steeds stiekem een klein beetje dat ik aan het liegen was. Toen ze de kooi zagen wisten ze al genoeg! Ze werden helemaal vrolijk en het was meteen oooh en aaah! Jacqueline, de moeder van Laura, vond het maar niets en bleef hoog op de tribune staan. De rest vond het helemaal geweldig en heeft ook lekker met de poema's kunnen spelen! Alleen ze hadden het zo warm dat ze onder de tribune gingen zitten. Dus het duurde niet lang voordat wij er ook onder zaten om er weer verder mee te kunnen spelen :) Iedereen vond het echt helemaal geweldig en ik ook nog steeds wel :)
Alleen sprong eentje ineens tegen me aan en had ik een klauw in mijn gezicht, alleen had ze haar nagels nog uit dus ik had een scheurtje in mijn lip maar gelukkig niets meer :) Toch schrik je wel even maar dat had ze zelf niet eens door:) Ze ging gewoon lekker door met spelen maar na een tijdje moesten ze toch echt weer terug. Iedereen vond het jammer maar was toch heel blij dat ze er mee mochten spelen :) Daarna zijn we nog even het park doorgegaan en toen we langs de vogels liepen zag ik dat er nog een tussen deur los stond dus dat hebben we maar even gemeld. Even later was Anna er al met een vangnet om de vogels weer terug te doen in de goeie kooi. Dit wou niet echt dus later stonden Laura en ik er ook bij in en stonden we daar met zun vieren. Uiteindelijk was het gelukt en hebben we nog even gekeken bij de ouders van de kleine poema's en zijn tot de conclusie gekomen dat ze klein toch liever zijn dan groot. Toen zijn we maar richting onze studio gegaan om daar wat te eten. Dit is uiteindelijk pizza geworden bij een afhaalding, hier konden we niet zitten dus zijn we maar met ze allen op de stoep gaan zitten en hebben genoten van onze pizza. Ronald, de vader van Laura, was al heel erg moe en toen hebben ze maar besloten om alvast weer terug te gaan naar het hotel. Pap, mam en Nick zijn nog even gebleven want ze wilden nog graag even de zee in. Dit hebben ze dan ook nog even gedaan en zijn toen ook weer met de bus die kant op gegaan. En mama was zo slim om de net gekochte buskaartjes weg te gooien in plaats van de dierentuin kaart. Dus hebben ze een stukje zwart gereden en nu hebben ze nog genoeg kaartjes over om naar het hotel te komen. Morgen gaan we met ze Athene in dus we mogen er op tijd uit maar dat komt wel goed:) We hebben er nu al zin in maar dat betekend ook dat ze al weer bijna terug gaan naar huis. Dat vind ik wel jammer maar ja.. Daarna komen Rene en Manon en daar heb ik ook wel zin in:D

Owja wat er natuurlijk wel bij moet: het was vandaag 36 graden!!! Ja zelfs hier vinden de mensen dat warm! En wij ook!