Een rare dag!
Door: LindaHilbink
Blijf op de hoogte en volg Linda
29 Juni 2011 | Griekenland, Artémida
Vandaag was het nog maar de vraag of we zouden werken of niet. Gisteravond had ik Elmos namelijk nog gesproken maar die kon ons nu niet meer meenemen omdat hij zijn vogels mee nam naar de dierentuin. Dat betekende dat we geen lift hadden. We hebben de wekker dus maar op dezelfde tijd gezet als gisteren in de hoop dat Georgina vandaag moest werken en dat ze zou vertrekken om dezelfde tijd. Gelukkig deed ze dat en konden we meerijden :) In het park aangekomen ben ik naar de katachtigen gelopen. Hier heb ik gewerkt met Andrea, we hebben de verblijven van de Poema's en de Jaguars schoongemaakt. Later is ze weggegaan en ben ik alleen verder gegaan. Ze zou zo weer komen dus daar ging ik dan ook vanuit. Opeens merk ik dat mijn telefoon wel heel spastisch staat te trillen dus ik heb hem toch maar eens wat aandacht gegeven. Toen zag ik een sms van Laura dat ik naar de cafetaria moest komen. Ow fuck het is allang pauze tijd! Onderweg kwam ik Andrea dus al tegen maar mocht gelukkig wel gewoon pauze nemen. Had de tijd gewoon niet meer in de gaten gehouden :P Na de pauze moesten we de Cheeta en de Lynx verblijven schoonmaken. Daarna hebben we het vlees gedaan en toen dat klaar was zijn we naar de reptielen gegaan. Deze moesten wij vandaag namelijk ook verzorgen. Hier hebben we alles water gegeven ook de krokodil die daar in het midden zwemt. Ze heet Sascha en houd wel van een bad. Dus ik moest haar natspuiten met de tuinslang. Dus nu kan ik ook zeggen dat ik een krokodil een bad heb bezorgd :P Toen alles in het reptielenhuis klaar was konden we naar de pauze. Daarna mochten we weer met de kleine poema's spelen. Hier ben ik niet bij in gegaan want ze waren niet zo leuk vandaag. Ze grepen alles wat los en vast zat en je moest ze op gewoon wegtrappen anders zaten ze met hun tanden en klauwen in je been als je geluk had. Had je geen geluk dan greep hij naar je hoofd. Toen ze er flauw van waren zagen we dat en een stokstaartje in het verblijf naast de poema's ontsnapt was. Deze moest natuurlijk weer in zijn kooitje dus Andrea en ik moesten er bij in. We moesten hem grijpen bij zijn staart maar moesten wel snel zijn want ze bijten en krabben. Dat bijten doet echt verrekte veel pijn dus ik vond het niet zo heel erg leuk. Gelukkig had Andrea hem al snel te pakken maar we vonden het wel raar hoe hij ontsnapt was want we zagen nergens een gat ofzo. We dachten het zal wel. Toen we een poosje later weer keken was ie er weer uit! Dus daar begon de ellende weer! We hebben hem weer kunnen vangen en zijn blijven zitten om te kijken hoe die kleine ellendeling ontsnapt. En ja hoor hij probeerde het weer! Hij kon door het raampje heen waardoor het dier normaal gesproken in de kooi wordt gedaan. Dit was wel vastgemaakt maar hij kon het optillen en dan precies in het hoekje paste hij er net doorheen. Dus moesten we hem weer vangen en hebben er meteen een dikke steen bovenop gedaan zodat het hem geen vierde keer kon lukken. Na de hele vangtocht hebben we de alligators gevoerd bij de roofvogels. Hier kun je gewoon bij in maar je moet ze wel in de gaten houden. Een bezoeker hoorde mij engels praten en vroeg waar ik vandaan kwam. Ik zei Holland en hij vroeg nog een aantal dingen. Hij vond het in ieder geval wel heel interessant.. Toen zei ik tegen het andere meisje dat ik het grappig vond dat het die man opviel dat ik niet van hier was. En toen ineens uit het niets hoorde ik iemand zeggen: Ow maar wij zijn ook Nederlanders hoor! Stond daar een vrouw met drie kinderen! Dat was wel heel erg grappig! Ze was niet op vakantie, nee ze woonde hier al twaalf jaar! Ze kwam uit Utrecht en vertelde nog veel meer. Het was best wel heel erg raar om Nederlanders tegen te komen want dit is nog maar de tweede keer. Gelukkig maakte ik hier niet net zon blunder als bij de eerste keer in de bus :) Na weer terug gegaan te zijn naar de kleine poema's hoorden we dat er daar ergens in een kooitje een konijn zat met een gebroken pootje. Cool dachten we! Die voeren we gewoon aan de kleine Poema's! Leren ze ook wat! Maar na een aantal keren aan alle pootjes van het konijn gevoeld te hebben konden we geen breuk vinden. Dus helaas, geen feestmaal voor de kleintjes :( De vrijwilligster die mee was vond dit maar zielig en zelfs na uitleg van Andrea wou ze het niet hebben. Toen kwam haar tweelingzusje erbij en die werd natuurlijk ook meteen verteld wat de plannen waren met het konijn. Ze pakte het dier, kuste het en bleef het maar aaien. Ze begon zelfs te janken en Andrea en ik begonnen steeds maar harder te lachen! Maar helaas omdat het dier nog gezond was hebben we het daar gelaten voor nu. Wel zagen we daar de fret van Elmos staan. Ik zei voor de gein dat we die wel konden opvoeren en Andrea was voor. Ik zei toen maar snel dat die van Elmos was en toen werd het leuker en leuker. We zijn naar Elmos gegaan en hebben gezegd dat we wat heel cools gedaan hebben. We zagen een fret en na een aantal telefoontjes wist niemand van wie die was. Dus hebben we hem maar aan de Poema's gevoerd en ze hebben zich er prima mee vermaakt. Nou je had zijn kop moeten zien joh! Hij werd bozer en bozer totdat we het lachen niet meer in konden houden en hij zelf ook begon te lachen. Hij was wel heel erg geschrokken maar was blij dat het toch niet was gebeurd. Hij zou ons nog wel terugpakken zegt ie. We gaan nog een keer met een aantal mensen van het park paintballen dus ik ben denk ik de lul :P Ben benieuwd :) We hebben daarna nog een poos op hem moeten wachten want we konden met hem mee terug rijden. We hebben nog een aantal roofvogels gevoerd en konden daarna eindelijk met hem mee in de auto... Nouja auto... Het is echt een shitbak! Letterlijk en figuurlijk! Het is een oud krakkemikkig ding en zit vol met vogelshit! Echt overal! Ik kon nog net zo zitten dat ik niets raakte maar dat scheelde niet veel! Maar we waren al lang blij dat iemand ons weg kon brengen want Georgina haar auto was al nergens meer te bekennen. Nu zijn we weer in onze studio en zijn blij dat morgen de bussen weer gewoon rijden. Dit is toch een stukje makkelijker. Maar dit betekend wel dat we een keer vroeg naar bed moeten want we moeten er morgen dan ook weer een stuk vroeger uit!